Alışkanlık haline getirip; anlamını yitireceği gerçeğini bile bile tekrarlar ile çevreleriz etrafımı

Kontrol etmek, elinde tutmak ve bilinmezden kaçınmak için öldürürüz maceraperest ruhumuzu..

Elbette güven, sarmalanmak rahattır. En güçlü duygudur. Ama zehri de buradadır işte. O güvene kapılıp, küçük hücremizde yaşamaya başlarız.

Bu yüzden bazen bırakmak, bazen bırakılmak iyidir. Bazen temelli , bazen bir anlığına.

En başta derin bir acı hissederiz. Boşluk duygusudur aslında, yeni deneyimler ile beslendikçe kaybolup gider acı sandığımız kalıntılarıyla..

Tılsımlar ve kalpler adına,

Heyecanlı maceralar seni bulsun dilerim.